اتاق بعد از من بيدار است

1)

 رسید

و باید فوراً برمی گشت

حلزون ...

2)

ساید بای ساید را

می پرستید

کارتن خواب ...

3)

پُر رفت

خالی برگشت

اس ام اس

4)

روی میز

بی سرو صدا خوابیده بود

هدفون ...

 

پانوشت :

مگذار گرداگردِ من دیوار باشد

دیوار گرداگردِ من مگذار باشد

یکبار دیگر آخرین بارم گرفته است

بگذار این یک بار هم یک بار باشد ...

اتاق بعد از من بيدار است...

ظاهراً همه چيز پنهانكارانه پيش مي رود . گاهي حسادت مي كنم و گاهي فكر مي كنم كه همين الان از پا خواهم افتاد . اين وسط تنها چيزي كه رخ نمي دهد ادراكِ ناگهاني از يك دقيقه بعد است ، از يك مرحله ي بعد ... دهه هاي عمر اخلاق بخصوصي دارند و روش هاي برخوردشان با آدميزاد يكي نيست . بايد از يك دهه به دهه ي ديگر رفته باشي تا اخلاقشان را دريابي . وقتي در دهه ي دوم از زندگي ات هستي همه چيز درباره ي روزها كُند و درباره ي سالها تند اتفاق مي افتد . اين مي تواند پيش فرض تمامي ادوار زندگيِ آدم باشد اما دستكم درباره ي اين دهه صريح تر است . سرگرمِ كشف هستي و هر سال به جنسيّتِ خود نزديكتر مي ايستي . ناگهان مي بيني كه صورتت مو درآورده است يا موهاي صورتت را با احتياط برداشته اي . وقتي در دهه ي سوم زندگي ات هستي هيچ تغييري به سرعت اتفاق نمي افتد . هم درباره ي روزها و هم درباره ي سالها . فرقي نمي كند كه 23 ساله اي يا حتي 28 ساله . يكجور ثبات بازيگوشانه در آيينه ات آشكاراست . بيشتر فكر مي كني  و بيشتر مي پرسي. مي خواني ، مي گردي ، جستجو مي كني و انگار چيزي هست شبيه به كلاغ هاي پارك لاله كه در تو سرگرم جمع كردن ا اتاق بعد از من بيدار است...ادامه مطلب

-  زانو بزن و در برابر خداي اتاق ، اقرار كن براي من است -  زانو مي زنم و در برابر خداي اتاق ، اقرار مي كنم براي تو است -  دل ات -  دل ام -  انديشه ات -  انديشه ام -  گيسوان پريشان ات بر بالشِ موعود كه اينگونه اينك گسترده است -  همان ها كه تو مي گويي ام -  نگاه ات -  نگاه ام -  دستها و همشيره گانِ سينه ات كه ترس را نخستين بار با من آرميده اند -  آن خواهران و دستان ام -  و آنچه اندامت را هست و شرمِ نابهنگام ام برهنه شان نمي خواهد -        براي تو و  نيز نوازشِ انگشتان ام كه در تبِ سوزنده ي بازجويي ات به تمامي فراموش ات شد . -  و آن ها -  و آن ها -  آه كيستي تو و چگونه نام ات اتاق بعد از من بيدار است...ادامه مطلب

لذتِ افسوس ...

اين ديگر چه صيغه اي مي تواند باشد ... !؟

توضيح دادنِ آن سخت است ؛ فقط اينكه بايد چيزي را از دست داد ، تا فهميد يا حتي مي توان موقعيت هاي تاثيرگذار اين جمله را وارونه كرد تا به اين جمله رسيد : فقط اينكه بايد چيزي را فهميد ، تا از دست داد !!!!

آه اين ديگر – نمي دانم – نوستالژيست يا تراژديست ؟

اتاق بعد از من بيدار است...

1) يك ميليون شاعر + يك ميليون ترانه نويس + يك ميليون منتقد = يك ميليون شاعر/ترانه نويس/منتقد/روزنامه نويس/عكاس/نقاش/هنرپيشه/صداپيشه/داستان نويس و البته تازگيها يك گالري براي نمايش صنايع دستي خود هم افتتاح كرده است . اين كليدجمله ي آنچه كه در شعرِ من كشور من مي گذرد  "است" ... 2) هيچ چيزي قبل از اينكه حركت كند بد و وحشتناك نيست اما هر چيزي وقتي حركت كند احتمالاً پيآمدهاي خوبي ندارد . اين در سرزمين من از گذشته ي دور تا الانِ رو به آينده ، جاري و ساري ست . هيچكس نمي داند كه دقيقا كجاي كدام كار است و تقريباً تمام مجموعِ آن هيچكس ها در كاري كه مي كنند استاد بزرگ "است" اتاق بعد از من بيدار است...ادامه مطلب

دور از دست

تنها ، پژمرده و ساكت

به سايه ي بلند خود نگاه مي كند ...

- برگرد گلِ غمگينِ آفتابگردان !

(مأيوس

از سايه ي سردِ خود چشم برنمي دارد )

-  نمی توانم ، مي دانم ، نمی توانم ... 

اتاق بعد از من بيدار است...

يك : نه از روي صدا ، نه از روي عكس ، نه از روي امضا ؛ آدم ها رو از  روي جوابهاشون ميشه شناخت ... دو : كشفِ دوباره يك شعر پس از ده سال در خرت و پرتهاي غير مرتبط !!! : رؤیای تلخی بازمانده از شبِ تاریک انگشت حسرت را به سوی مردِ تنها برد مردی که در یک آرزوی دور جریان داشت غمگین تر از تقویم در اوقات تعطیلی تاریک چون شب بود اما همچنان جان داشت ... * آن دورها یک دوره گردِ پیر چیزی را دارد به یک زن ، یک زن ژولیده می بخشد - آن چیز شاید می تواند بخت من را ، آه ... این را به حسرت با خودش می گفت یک زن که با موج بی صبرِ خیالش راه می پیمود تا بر بساطِ پیر ، بخت دیگری جوید : - با هرچه دارم اتاق بعد از من بيدار است...ادامه مطلب

وقتي كسي به انتظار تو باشد مي تواني با خيال راحت از پرت شدن در يك خواب برگردي ... * وقتي كسي تو را مي فهمد مي تواني از پله هاي ميلاد آرام بالا بروي                             با شتاب برگردي ... * وقتي كسي به دستهاي تو فكر ميكند در ايستگاه يك مترو يا كنجِ ساكتي از يك كافه آن وقت مي تواني با لرزش دستهايت كنار بيايي ... * وقتي كسي تو را به نام مي خواند بر پشت بام يك خانه يا در شلوغيِ يك پاساژ هر جا كه هستي مي تواني برگردي -حتي اگر او نبيند- بي خانه ، بي نان ، بي نشاني با لرزش دستهايت كنار بيايي ...   اتاق بعد از من بيدار است...ادامه مطلب

شب از راه مي رسد و خورشيد هياهو كنان اعماق مغرب را در مي پذيرد و به هر حال ديگر هيچ چيز براي من دلپذير نيست ... * فريادي به خاطر درد دردي به خاطر عادت و عادتي پي آمدِ هيچ ترديد را آينه اي بگذار داستان همه اين است و اشتياق را قانونِ يكنواختِ تصاوير باطل مي كند ... * روز از راه مي رسد و خورشيد خميازه كشان فراخوانِ مشرق را آماده مي شود و به هرحال ديگر هيچ چيز براي من دلپذير نيست ...   سي و يكم مرداد هشتادودو اتاق بعد از من بيدار است...ادامه مطلب

چه می خواهم بگویم؟ چه می خواهم بنویسم؟ از من اگر می پرسی می خواهم بگویم که می خواهم بنویسم گفتن  همیشه چیزی را پنهان می کند نوشتن  همیشه چیزی را جا می اندازد می خواهم بگویم نه به مانند همیشه می خواهم بنویسم نه به مانند همیشه حرف من چیزی با اهمیت نیست چیزی که فی المثل  بتوان با آن چیزی دیگر را گفت حرف من چیزی با اهمیت نیست اما می خواهم همین را بنویسم و انتظار بکشم تا کسی از جایی دیگر برای من بنویسد که  خواندمت . . . اتاق بعد از من بيدار است...ادامه مطلب